پاسخ : قرآن کریم برای معرفی شخصیتهای الهی از سه راه وارد می شود ، و در هر موردی طبق مصالحی از شیوه خاصی پیروی می کند. گاهی معرفی با اسم ، گاهی معرفی با عدد ، و گاهی نیز معرفی با صفت.
اگر نام حضرت مهدی علیه السلام در قرآن نیست ، ولی صفات و خصوصیات حکومت او در قرآن وارد شده است.
اصولا قرآن در معرفی افراد ، مصالح عالی را در نظر می گیرد . گاهی مصالح ایجاب می کند تنها به صفات افراد بپردازد ، چنان که درباره حضرت مهدی علیه السلام جریان از این قرار است که :
اولا : تشکیل چنین حکومتی ، در مواردی صریحا و در موارد دیگر به طور اشاره در قرآن وارد شده است. آیاتی که در سوره توبه و صف از انتشار و گسترش اسلام در سطح جهانی نوید می دهد ، مانند : « تا آن را بر همه ادیان پیروز سازد » ، اشاره به تشکیل این حکومت است. زیرا مفسران گویند : مضمون این آیه را که پیشگویی از گسترش فراگیر و همه جانبه اسلام در سطح جهان است ، هنوز تحقق نپذیرفته است.از این گذشته ، در آیه 106 سوره انبیاء می فرماید : ما پس از ذکر در زبور نوشتیم که بندگان شایسته من ، وارث زمین خواهند بود . آیه شریفه نوید می دهد که صالحان ، وارثان زمین خواهند بود و حکومت جهان را به دست خواهند گرفت . و به اتفاق تاریخ بشر ، هنوز این وعده الهی تحقق نپذیرفته است.
ثانیا : اگر نام اصلی امام زمان علیه السلام را نبرده ، به خاطر مصلحتی است که برای اهل فضل و درک مخفی نمی باشد ، زیرا به همان علت که نام امام علی علیه السلام را نبرده ، نام آن حضرت را نیز ذکر ننموده است. اگر نام این پیشوایان گرامی را می برد ، کینه های دیرینه بدر و احد و حنین بار دیگر زنده می شد ، ولذا مطلب را به صورت کلی مطرح کرده و فرموده است : بندگان شایسته من ، وارث زمین خواهند بود. نام بردن از گذشتگان ، مانند لقمان و ذی القرنین ، قابل قیاس با افراد آینده نیست ، درباره گذشتگان ، حسد ها و کینه ها تحریک نمی گردد ، و افراد سود جو و شهرت طلب نمی توانند از آن سوء استفاده کنند ، ولی بردن نام آیندگان این محظور را دارد.
آیا شما فکر می کنید که تنها ذکر نام ، دردی را دوا می کند ؟ آیا فکر می کنید که اگر نام امام زمان علیه السلام در قرآن برده می شد ، امکان نداشت که در طول تاریخ ، شیادان و افراد شهرت طلب آنان سوء استفاده نکنند ، یا افرادی روی غرض های خاط ، وجود او را انکار نمایند ؟ تجربه تاریخی نشان داده است که اگر هم در قرآن صراحتا نام آن حضرت برده می شد ، باز در طول تاریخ ، شیادان و مدعیان دروغین مهدویت پیدا می شدند و نام خود را امام زمان و مهدی موعود می گذاشتند ، تا از آب گل آلود ماهی بگیرند و از نام او و انتظار مردم استفاده نادرست کنند. مگر خدا نام پیامبر صلی الله علیه او آله وسلم را در انجیل نبرده است ؟ ولی گروههای مغرض ، از آن بهره برداری ناجوانمردانه کردند.
بنابراین ، مساله مهم بیان خصوصیات دیگر آن حضرت است که افراد دل آگاه با شناخت آنها ، مهدی واقعی را از مدعیان قلابی مهدویت باز شناسند.